Beton jest materiałem stosunkowo trudnym w obróbce. Ze względu na jego gęstość i twardość, uzyskanie otworów wiertniczych wymaga zaopatrzenia w odpowiedniej jakości narzędzia. Kolejnym utrudnieniem jest obecność prętów zbrojeniowych, zazwyczaj spotykanych w żelbetach. Stanowią one spore zagrożenie dla wiertła, gdyż mogą spowodować jego zakleszczenie lub wyszczerbienie. W niektórych przypadkach istnieje ryzyko naruszenia konstrukcji obiektu, ze względu na intensywne drgania. W jaki sposób wykonuje się dziś wiercenie w betonie i jaka metoda jest szczególnie polecana?
Udar pneumatyczny i hydrauliczny
Wykorzystanie udaru to tradycyjna metoda wiercenia. W ten sposób wytwarzane są uderzenia, które następnie są przekazywane na narzędzie. Posuwisto-zwrotny ruch świdra pozwala na wywiercenie wymaganych otworów. Udar jest metodą, która obecnie nie cieszy się już specjalną popularnością, co niewątpliwie wynika z jej licznych wad. Jedną z najważniejszych jest bardzo duży poziom zapylenia, co przekłada się na niski komfort pracy oraz zagrożenie zdrowotne. Długotrwałe wdychanie pyłu może skutkować wieloma poważnymi problemami z oddychaniem. Co więcej jego obecność sprawia, że po zakończeniu robót trzeba poświęcić dużo czasu na pozbycie się osadu oraz urobku.
Kolejnym minusem dla pracowników jest bardzo intensywny hałas. Jest on także uciążliwy dla osób mieszkających w pobliżu miejsca, gdzie wykonywane są prace. Należy też wspomnieć o dużym ryzyku pęknięć konstrukcji, dlatego wiercenie w betonie metodą udarową nie sprawdza się np. w obiektach zabytkowych, gdyż mogłyby zostać poważnie uszkodzone. Niestety, same otwory bardzo często nie są zbyt precyzyjne i wyróżniają się nierównymi krawędziami.
Wiercenie obrotowe
Kolejną możliwością jest wykorzystanie techniki skrawania, kruszenia lub ścierania. Wiercenie obrotowe odbywa się za pomocą świdra (w tym wypadku mówimy o wierceniu pełnoobrotowym) lub koronki (wiercenie rdzeniowe). Drugi sposób szczególnie sprawdza się w przypadku niewielkich lub średnich otworów, nie trzeba bowiem obawiać się rozkruszenia betonu. Otwór ma kształt pierścieniowy, a w jego środku znajduje się nienaruszony rdzeń.
Technika diamentowa
Wiercenie w betonie narzędziami pokrytymi drobinkami diamentu to obecnie najpopularniejsza metoda. Wynika to z jej wielu zalet, a przede wszystkim uniwersalnego charakteru. Diament jest najtwardszym materiałem na ziemi, a zatem bez trudu radzi sobie nie tylko z betonem, ale również kamieniem, granitem czy cegłami. Kolejną istotną korzyścią jest brak zapylenia. Dzięki temu, pracownicy mogą liczyć na znacznie większy komfort pracy i przede wszystkim bezpieczeństwo zdrowotne. Nie trzeba jednocześnie wykonywać aż tylu przerw jak ma to miejsce podczas wiercenia techniką udarową, gdy ilość pyłu jest już bardzo duża. Po zakończeniu prac powierzchnie nie są też specjalnie zabrudzone.
Technika diamentowa może być z powodzeniem wykorzystywana nawet w obiektach zabytkowych, z uwagi na brak drgań i naprężeń. Jest to zatem całkowicie bezpieczna metoda, która w żaden sposób nie wpływa na konstrukcję budynku. Nawet jeśli wykonujemy odwierty o większej średnicy, nie trzeba obawiać się naruszenia konstrukcji.
Pracownicy mogą liczyć na wyższy komfort pracy również ze względu na redukcję hałasu. To także przekłada się na uniwersalność metody i możliwość wykonywania prac w praktycznie dowolnym miejscu. Wiercenie w betonie za pomocą narzędzi pokrytych drobinkami diamentu wyróżnia się wysoką precyzją i możliwością zrealizowania nawet niestandardowych otworów.
